Τι είναι ο εσωτερικός κριτής
Οι άνθρωποι μεγαλώνουμε με πολλούς δασκάλους και διδασκαλίες. Γονείς, σχολείο, κοινωνία, εκκλησία… Μέσα σε αυτό το σύστημα μαθαίνουμε κανόνες. Κανόνες οι οποίοι προκύπτουν από τις διδασκαλίες που και εκείνοι έχουν λάβει. Έτσι, διαιωνίζονται αποδεκτές ή όχι συμπεριφορές. Ή μάλλον να το πω σωστά, μαθαίνουμε πώς πρέπει να φερόμαστε, για να συνυπάρξουμε στο περιβάλλον έξω από το σπίτι μας. Έξω από την ασφάλειά μας. Αν εμένα μου αρέσει αυτό που μαθαίνω ή όχι, δεν έχει πολλή σημασία. Θα πρέπει να μάθω να συμβιβάζομαι σε αυτό. Αν οι δικοί μου κανόνες, μπορεί να είναι πολύ πιο ελεύθεροι από αυτούς που διδάσκομαι, είναι και πάλι κάτι το οποίο απορρίπτεται.
Η πρόθεση των γονιών
Σε αυτό το σημείο, θέλω να αναφέρω ότι πιστεύω ότι οι γονείς μας, μας μαθαίνουν όσα χρειάζεται με καλή πρόθεση. Αναφέρομαι σε υγιή συστήματα και όχι σε οικογενειακά συστήματα τα οποία μπορεί να φέρουν ψυχοπαθολογία. Άρα, ας κρατήσουμε ότι όλα γίνονται με πρόθεση αγάπης.
Η σημασία του εαυτού
Τώρα, έρχεται η δική μας ανάγκη, η οποία μπορεί να αμφισβητεί όσα μαθαίνει. Η οποία μπορεί να έχει διαφορετική άποψη για τον κόσμο. Για τις πεποιθήσεις, οι οποίες πηγαίνουν σαν λαμπαδιοδρομία από γενιά σε γενιά, από οικογένεια σε οικογένεια, από μητέρα σε κόρη και από πατέρα σε γιο. Ουφ… δε σου ακούγεται πολύ πιεστικό; Και μάθε και αυτό, πόσες ασθένειες δεν «κληρονομούνται»;
Ο εσωτερικός κριτής
Εκεί, σε αυτό το σημείο, αρχίζει και δημιουργείται ο εσωτερικός κριτής. Η εσωτερική φωνή, που κρίνει όσα θέλεις να κάνεις και έρχονται σε αντίθεση με όσα πρέπει να κάνεις.
Πόσες φορές, έχεις αντιμετωπίσει ντροπή, ενοχή και τιμωρία από τον ίδιο σου τον εαυτό γιατί έκανες κάτι που ήθελες και πίστευες σωστό; Να αναφέρω ότι σε αυτή τη περίπτωση, μιλάμε για μη πραβατικές συμπεριφορές που μπορεί να βλάψουν εσένα ή κάποιον συνάνθρωπό σου. Μιλάμε για απλές επιλογές. Μιλάμε για το γεγονός ότι έπρεπε να μείνεις σε έναν κακοποιητικό γάμο, μιλάμε για το γεγονός ότι έμεινες σε μια δουλειά που σου τροφοδοτεί την κατάθλιψη, μιλάμε για το γεγονός ότι πήγες στο πάρτυ που ήξερες ότι θα γίνουν πράγματα που δεν θα ήταν επιλογή σου.
Το καλό και το κακό παιδί
Όλα αυτά έχουν να κάνουν με το καλό ή κακό παιδί που σου έχουν πει ότι είσαι ή ήσουν. Γιατί εκπαιδευόμαστε όπως τα κατοικίδια, με τιμωρία ή ενίσχυση. Το κακό παιδί ή η κακή συμπεριφορά (αυτή που δεν είναι αποδεκτή από τις πεποιθήσεις όλων όσων αναφέραμε) τιμωρείται και η καλή συμπεριφορά, η αποδεκτή από το σύστημα πεποιθήσεων, ενισχύεται. Έτσι, μαθαίνουμε το μάθημά μας και όταν είμαστε αρκετά μεγάλοι, αυτό γίνεται μέρος του «είναι» μας, ως μια φωνή που μας συνοδεύει, στα «λάθη» μας. Λάθη, που ερμηνεύεις πλέον ως ενήλικας. Έτσι, αρχίζουν οι επικριτικές στάσεις από εσένα προς εσένα, μέσω των συναισθημάτων σου.
Η αλλαγή αρχίζει με εσένα
Είμαι σίγουρη σαν μαμά και σαν κόρη, ότι δεν θα ήθελε κανένας γονιός να αισθάνεται έτσι το παιδί του και πως αν γνώριζε, τη δυσκολία στην οποία εκπαιδεύει το παιδί του, θα τα άλλαζε όλα. Ωστόσο, υπάρχουν πράγματα που πρέπει να κάνεις και εσύ για την αλλαγή σου. Γιατί πρέπει να εξελιχθείς πέρα από το οικογενειακό σου σύστημα και να αποτινάξεις όσα σε έχουν εγκλωβίσει, περιορίσει ή και αρρωστήσει.
Ήρθε η ώρα να πάρεις τη ζωή σου στα χέρια σου. Τί κρατάς, τί πετάς, τί αλλάζεις;
