Οι άνθρωποι είμαστε μαθημένοι να καταδιώκουμε την δυστυχία.
Μέσα στην ανάγκη μας, να προβλέψουμε και να προετοιμαστούμε για γεγονότα που μπορεί να μας πονέσουν, να μας αγχώσουν, να μας απογοητεύσουν, να μας στεναχωρήσουν και γενικότερα να βιώσουμε δυσάρεστα, είμαστε μόνιμα σε φόβο.
Φόβοι και σκέψεις
Μη τυχόν και δεν έχω χρήματα στην άκρη… Μήπως τα παιδιά μου δεν έχουν δουλειά στο μέλλον… Και αν πεθάνουν οι γονείς μου; Θα χάσω τη δουλειά μου. Εγώ θα είμαι μόνος/η… Οι εξετάσεις θα βγουν κακές… Πόσα ακόμα μπορείς να σκεφτείς;
Τα παιδιά μου, αρρώστησαν, έτρεξα να πάρω τεστ να κάνω για να μάθω αν είναι covid ή Η1Ν1 γιατί ήταν σημαντικό. Έπειτα αναρωτήθηκα τί σημασία έχει πως ονομάζεται το κρύωμά τους; Εγώ μεγάλωσα την δεκαετία του 1980 που η αντιβίωση έρεε άφθονη και τα κρυώματα ήταν άνευ πατρώνυμου. Σήμερα θα μου πεις έχει σημασία γιατί ο covid και η Η1Ν1 αφήνουν κατάλοιπα. Μα είναι η πρώτη περίοδος που εξετάζουμε τόσο αναλυτικά έναν ιο. Πού ξέρεις πόσα έχουν αφήσει οι προηγούμενοι ιοί. Δεν υποτιμώ καθόλου ότι έχει συμβεί στην ανθρωπότητα τα τελευταία δυο χρόνια. Όμως, δεν υποτιμώ επίσης το τί έχει αφήσει ως ψυχολογική συνέπεια.
Υποτιμώ την υπερανάλυση και την υπερβολική πληροφορία γιατί στο κάτω-κάτω τί θα κάνεις με αυτές; Πώς μπορείς να «ελέγξεις» αυτές τις πληροφορίες και όσα πληροφορείσαι ότι μπορεί να σου συμβούν;
Είμαστε σχεδιασμένοι για να ζήσουμε το “καλό σενάριο”
Είμαστε στα χρόνια που η ανάλυση είναι η απόλυτη πληροφορία. Αναλύουμε τόσο πολύ που δεν γίνεται να προλάβουμε όλα τα σενάρια που βάζουμε στο μυαλό μας, ακόμα και αν ζούσαμε 2-3 ζωές. Βέβαια, με αυτό που κάνουμε χάνουμε την αξία αυτής της ζωής!
Οι άνθρωποι μοιάζει πιο εύκολο να είμαστε έτοιμοι για το «κακό» σενάριο. Έτσι, αποκλείουμε ακόμα και μέσα μας το «καλό» σενάριο. Το γεγονός ότι αξίζουμε ένα καλό σενάριο. Ο φόβος μήπως και ευτυχίσουμε. Ο φόβος μήπως και δεν ευτυχήσουμε αρκετά. Η αγωνία του να μην έχουμε. Και ξεχνάμε πόσα έχουμε! Δυσκολευόμαστε να αναγνωρίσουμε τις ευλογίες μας. Γιατί όλοι έχουμε. Καμμιά φορά πνιγόμαστε, σε ένα γεγονός που δεν είναι μεγάλης σημασίας. Τα ζευγάρια τσακώνονται γιατί δεν έχουν μάθει να επικοινωνούν σωστά και χωρίζουν γιατί δεν μπορούν να αναγνωρίσουν το «εμείς». Οι γονείς διαφωνούν με τα παιδιά τους γιατί πιστεύουν ότι εκείνοι ξέρουν. Στην πορεία αυτό αλλάζει πολλές φορές. Οι συνεργάτες ανταγωνίζονται γιατί θεωρούν τη σύγκριση, τρόπο για να υποτιμήσουν τον άλλο και όχι για να χρησιμοποιήσουν τον «άλλο» ως μέσω για τη βελτίωσή τους. Οι έφηβοι πιέζονται με όσα έχουν, ακόμα και αν είναι πολλά. Οι άνθρωποι πενθούν όσους έχασαν και ξεχνούν να ζουν με αυτούς που έμειναν. Οι νεαροί «την πίνουν» γιατί δεν έχουν κίνητρα και όραμα. Είναι εγκλωβισμένοι. Οι μεσήλικες αδρανοποιούνται μέσα στα κινητά τους για να ξεφύγουν από την πραγματικότητά τους. Οι υπερήλικες φοβούνται να εκτεθούν και μένουν απομονωμένοι και ξεχασμένοι, αναπολώντας ποιοι ήταν και αδικούν αυτό που είναι. Οι μόνοι θέλουν να είναι με κάποιον και όσοι είναι με κάποιον φοβούνται να δεσμευτούν. Οι οικογένειες είναι κλειστές και σιωπηλές αντί να μιλούν μεταξύ τους για όσα τους ανησυχούν και τους χαροποιούν. Οι αρρώστιες βρίσκουν χώρο και παραμελημένους ανθρώπους, εισβάλλοντας στη ζωή και γίνονται κυρίαρχες.
Στόχοι για τη νέα χρονιά – Η ελευθερία!
- Στο κλείσιμο αυτής της χρονιάς, θυμήσου ποιος είσαι και τί έχεις, άφησε όσα θα μπορούσες να είσαι ή ποιος ήσουν
- Βάλε στόχο να εντοπίζεις τα καλά στη ζωή σου, έτσι θα ελκύεις όλο και περισσότερα
- Άλλαξε την ερμηνεία σου σε όσα σε προβληματίζουν, έτσι θα βιώνεις λιγότερο στρες
- Άφησε τις selfie και απαθανάτισε συνειδητά τις στιγμές σου
- Αξιοποίησε όλα σου τα χαρίσματα, έτσι δεν θα νιώθεις στερημένος/η
- Αγάπησε τον εαυτό σου και έτσι θα αγαπήσεις και τους άλλους
- Αποδέξου ότι η δέσμευση είναι κάτι καλό και αν νομίζεις αλλιώς, ίσως χρειάζεται να αναρωτηθείς τον λόγο που πιστεύεις κάτι τέτοιο
- Ικανοποιήσου με αυτά που έχεις, μην αγωνιάς άλλο
- Εμπιστεύσου!
Μπορείς να μοιραστείς και εσύ μερικές ιδέες για να διευκολυνθούμε στο πώς θα γίνουμε πιο ευτυχισμένοι;
