Από την αρχή της πανδημίας, τα πράγματα κάθε μέρα διαφοροποιούνται και η κάθε σχέση βρίσκεται σε εσωτερική αξιολόγηση. Η κάθε λέξη σε διαπραγμάτευση και η καθημερινότητα σε επανάληψη.
Ο εαυτός ως πολυδιάστατο όν
Μέσα σε αυτή την κατάσταση είναι απαραίτητο να προσδιορίσεις ποια μέρη της ταυτότητάς σου χάνεις και τι κερδίζεις και η ισορροπία του ποιος είσαι με τον νέο γονεϊκό ρόλο, ως δάσκαλος πλήρους απασχόλησης. Η χαρά και η ευτυχία του να είσαι γονιός είναι αδιαπραγμάτευτη και ουσιαστικής σημασίας, δεν είσαι όμως μόνο αυτό. Είσαι επαγγελματίας, συνάδερφος, αθλητής, παιδί, καλλιτέχνης, σύζυγος και πολλά άλλα. Έχεις σκεφτεί ότι αν ξεχνάς όλα τα παραπάνω οι δικές σου ισορροπίες διαταράσσονται; Όλα τα παραπάνω είναι σημαντικά για την ψυχική σου υγεία. Με το να χάνεις τα υπόλοιπα στοιχεία σου, μαθαίνεις στα παιδιά σου μια μη ολοκληρωμένη εικόνα του εαυτού σου, ένα «καταπιεσμένο» πρότυπο.
Η πρόκληση του να «χωρέσεις» στο πρόγραμμα της οικογένειας σήμερα είναι εξαιρετικά δύσκολη. Η εκπλήρωση των δικών σου αναγκών μπορεί να ήταν αρκετά δύσκολη και πριν την πανδημία, πόσο μάλλον, τώρα με την πλήρη φροντίδα των παιδιών σου.
Διαπραγμάτευση λοιπόν, των ρόλων που καλείσαι να ανταποκριθείς, του νοικοκυριού που θέλει κάθε στιγμή συντήρηση, της αβεβαιότητας της εργασίας, των υγειονομικών μέτρων που αλλάζουν κάθε λίγο και με μια λογική που κανείς δεν καταλαβαίνει…
Συνύπαρξη και άλλων ψυχικών δυσκολιών
Επίσης, αισθάνομαι ότι όλη αυτή η κατάσταση συνοδεύεται από έντονη κατάθλιψη και αυτοκριτική πρόθεση.
Το στρες που συνοδεύει τις καταστάσεις αυτές δε ξέρω πόσο επιτρέπει στην ουσία, τη σύνδεση σου με πράγματα που έχουν νόημα.
Όλη αυτή η αρνητικότητα από την άλλη, καθιστά πολύ δύσκολη την επανασύνδεσή με την αίσθηση του ποιος ήσουν και τον τρόπο να επανακτήσεις την χαμένη σου ταυτότητα.
Ένας πολύ αυστηρός κριτής
Ο εσωτερικός κριτής είναι εξαιρετικά σκληρός με τον εαυτό ως προς την απόδοσή σου ως γονιός. Δεν πρέπει να αγνοείς τις ανάγκες σου ή να αισθάνεσαι ένοχος που τις έχεις.
Κάν΄ το αλλιώς!
Κάνε συνειδητές επιλογές: Όταν καταλαβαίνεις, ότι σκέψεις και συναισθήματα προκύπτουν που δεν εξυπηρετούν, πράξε αλλιώς. Είχες μια διαφωνία με το παιδί σου και δεν το χειρίστηκες όπως θα ήθελες. Αντί να απογοητευτείς από τον εαυτό σου και να αρχίσεις τις αυτοεπιθέσεις, μπορείς να αναγνωρίσεις το άγχος και την απογοήτευσή σου και να επιλέξεις ενεργά να είσαι διαφορετικός στην επόμενη αλληλεπίδραση. Επέτρεψε στα τοξικά συναισθήματα και στις σκέψεις να φύγουν ακριβώς όπως ήρθαν. Μην αναλύσεις τέτοιου είδους συναισθήματα και σκέψεις, απλά αγνόησέ τα. Εάν δεις ότι επιμένουν, κάνε κάτι που σε γεμίζει χαρά… Βάλε μουσική και χτύπα δυνατά τα πόδια σου κάτω ενώ χορεύεις ξυπόλητος (βοηθάει και στη γείωση)
Συνδέσου με τους υπόλοιπους: Εάν νομίζεις ότι όλο αυτό το περνάς μόνο εσύ, γελιέσαι. Έχεις συνειδητοποιήσει με πόσους ανθρώπους μιλάς ή επικοινωνείς με κάποιον τρόπο και μοιράζεστε ίδια συναισθήματα; Παρόλο που όλο αυτό νομίζεις ότι είναι μοναχικό, ποτέ δεν ήμασταν πιο συνδεδεμένοι μέσω μιας κοινής εμπειρίας από ότι τώρα. Τοποθέτησε τον εαυτό σου μέσα σε αυτόν τον κύκλο του «είμαστε μαζί» και ίσως νιώσεις ότι δεν φοβάσαι τόσο, δεν θλίβεσαι τόσο και δεν είσαι θύμα. Νιώσε τη δύναμη που πηγάζει απο το σύνολο και ενεργοποιήσου!
Συνδέσου με τον εαυτό σου: Έχεις σκεφτεί ότι είναι μια καλή στιγμή να αναζητήσεις πράγματα που παλιά είχαν νόημα, όπως:
- Να μιλάς ανοιχτά και με ειλικρίνεια με φίλους,
- Να είσαι στοργικός με το ζευγάρι σου, με τους φίλους σου, με τον εαυτό σου,
- Ασκήσου με τρόπο συνειδητό, να συνδέεσαι με το σώμα σου και όχι απλά να κάνεις γυμναστική,
- Παρακολούθησε μια ταινία και δες την με προσοχή, όχι απλά να ανοίξεις την τηλεόραση για να περάσει η ώρα
Προσπάθησε να θυμάσαι τα πράγματα που σε κάνουν να νιώθεις ευγνωμοσύνη!
Εύη Βασιλείου / Ψυχολόγος
