Ως ειδικός, πολλές φορές κατά τη διάρκεια της ψυχοθεραπείας και ενώ το αίτημα του πελάτη αφορά δυσκολία στις σχέσεις, προβλήματα στον εργασιακό χώρο ή και δυσκολία διαχείρισης συναισθημάτων θυμού, φτάνουμε στο ζήτημα «πατέρας». Εκεί φαίνεται συχνά, να αποκαλύπτονται τραυματικά στοιχεία που πολλές φορές «καθηλώνουν» τον θεραπευόμενο. Τι συμβαίνει όταν υπάρχει προσκόλληση σε αυτή τη σχέση;
Το χαρακτηριστικά του πατέρα
Ο πατέρας συνήθως, είναι ένα πολύ ισχυρό πρότυπο. Η οικογένεια δεν είναι πρώτη στην ιεραρχία, δεδομένου ότι όταν είναι στο σπίτι, δεν είναι διαθέσιμος. Είναι συναισθηματικά απόμακρος και δεν αποκαλύπτει τίποτα για τον εαυτό του, κάνοντας το γιο να «υποθέτει» πράγματα για τον ίδιο. Δεν μοιράζεται σκέψεις και στην ουσία τον εαυτό του με τον γιο του. Δεν αναφέρεται στα πράγματα που τον προβληματίζουν ή τον απασχολούν, δημιουργώντας ένα «μυστήριο» που το παιδί καλείται να λύσει μόνο του. Ήταν ή και παραμένει επικριτικός, δεν σας επέτρεπε να παίρνετε μόνοι αποφάσεις που αφορούσαν προσωπικά σας ζητήματα και ήταν ιδιαίτερα πιεστικοί σε αυτά που απαιτούσαν απο εσάς.
Τα συναισθήματα που προκύπτουν
Η σχέση περιγράφεται με, τοξικά, συναισθήματα ενοχής, θυμού και φόβου. Εδώ δεν αναφέρομαι στον φόβο που έχει ένα παιδί. Στις ψυχολογικές εμπλοκές ο φόβος είναι ένα πονηρό συναίσθημα, το οποίο μεταλλάσσεται. Συνήθως στους ενήλικες άντρες, είναι φόβος θανάτου του πατέρα. Όλα τα παραπάνω έχουν ως αποτέλεσμα καταθλιπτικές συμπεριφορές, συμπεριφορές απόρριψης και θλίψης.
Οι συνέπειες στη ζωή
- Προβλήματα αυτοεκτίμησης,
- Δυσκολία εμπιστοσύνης
- Καχυποψία για τον κόσμο
- Επιλογή ατόμων με τα κοινά χαρακτηριστικά του πατέρα στο φιλικό περιβάλλον
- Αποδοχή συμπεριφορών παραμέλησης και συναισθηματικής απόστασης
Η σημασία της προετοιμασίας
Η λύση μιας τέτοιας κατάστασης, πρέπει να είναι η ειλικρινής συζήτηση για όσα βαραίνουν ή αλλιώς τις «εκκρεμότητες» στη σχέση και όσα θα ήθελε να πει ο γιός.
Αυτό βέβαια, είναι μια δύσκολη διαδικασία που απαιτεί αυτογνωσία από την πλευρά του γιού και προετοιμασία για την έκβαση μιας τέτοιας συζήτησης. Σε αρκετές περιπτώσεις, οι πατεράδες έχουν έτοιμη μια δικαιολογία για αυτή την συμπεριφορά, η οποία θα φέρει ξανά τον φαύλο κύκλο των τοξικών συναισθημάτων στην επιφάνεια.
Η πραγματική αποδοχή ή αλλιώς συγχώρεση, είναι μια πολύ επίπονη, μοναχική και τελικά εξιλεωτική εμπειρία. Για να αλλάξεις κάποια πράγματα, πρέπει πρώτα να τα κατανοήσεις και να αποδεχτείς ότι υπάρχουν καταστάσεις που επηρέασαν την συμπεριφορά σου.
