Ο τρόπος που ανταποκρινόμαστε στην συναισθηματική ταλαιπωρία διαφέρει από άτομο σε άτομο. Για κάποιους ο συναισθηματικός πόνος πυροδοτεί αρνητικές σκέψεις, αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές και οδυνηρά συναισθήματα. Για κάποιους άλλους, ο συναισθηματικός πόνος, είναι κάτι που προσπερνούν γρήγορα. Η διαφορά σε αυτές τις δυο κατηγορίες είναι ότι οι συναισθηματικά ανθεκτικοί άνθρωποι βιώνουν επίπονα συναισθήματα χωρίς να αλλοιώνονται από αυτά.
Σου φαίνεται απίθανη ικανότητα, σωστά; Δεν είναι έτσι!
Η διαχείρισή τους είναι αυτή που διαφέρει. Παρακάτω είναι οι τρόποι που αντιδρούν σε σχέση με τους υπόλοιπους.
Αποδέχονται
Πώς θα είσαι συναισθηματικά ανθεκτικός αν αρνείσαι τα πάντα; Δε λέω, κανείς δεν θέλει να βιώνει πόνο και είναι στη φύση μας, να προσπαθούμε να τον αποφύγουμε.
Στην ανάγκη να αποφύγεις τον συναισθηματικό πόνο, αναπτύσσεις μηχανισμούς άμυνας. Η άρνηση, είναι ένας πολύ ισχυρός μηχανισμός. Ένα πρόβλημα που προκύπτει με αυτόν τον μηχανισμός, είναι ότι ενώ σε κάνει να νιώθεις καλύτερα βραχυπρόθεσμα, μακροπρόθεσμα σου δημιουργεί μεγαλύτερο πρόβλημα.
Επικοινωνούν
Όταν είσαι συναισθηματικά ζορισμένος/η νιώθεις καλύτερα με το να είσαι αποστασιοποιημένος από άλλους ανθρώπους. Έτσι, κρατάς αποστάσεις και μπορεί να καταλήξεις σε κακή διαχείριση του στρες, όπως κατανάλωση αλκοόλ, τσιγάρων κα. Η αντιμετώπιση της δυσκολίας, του φόβου και του άγχους, θα σε κάνει να νιώσεις καλύτερα. Το να επικοινωνήσεις για όσα σε απασχολούν, είναι προτιμότερο από το να κλείνεσαι στον εαυτό σου και στα αδιέξοδα που δημιουργεί το μυαλό σου.
Ισορροπούν
Όταν συμβαίνει κάτι αρνητικό, το μυαλό σου θα κολλήσει εκεί και γενικά θα αρχίσει να λειτουργεί με κυρίαρχο την αρνητική σκέψη. Το να έχεις δημιουργήσει ένα «αντίβαρο» στις θετικές πτυχές της ζωής σου, είναι ένας τρόπος για να εξουδετερώσεις την τάση του εαυτού να σε παρασύρει στην αρνητικότητα. Αυτό μπορεί να είναι μια ευχάριστη ρουτίνα που δημιουργεί ένα χόμπι ή η εβδομαδιαία συνάντηση με φίλους που σε χαλαρώνει και λειτουργεί «εξομολογητικά» και «ανακουφιστικά» ή η αίσθηση του προσωπικού σκοπού σε αυτή τη ζωή. Το να βρίσκεις σκοπό, είναι κάτι που καλλιεργείται και που σε κάνει να οδηγείσαι στην ολοκλήρωση.
Προσαρμόζονται
Οι άνθρωποι πρέπει να μάθουμε ότι η αλλαγή είναι ευκαιρία και όχι απειλή. Υπάρχουν περιπτώσεις ανθρώπων που ερμηνεύουν την αλλαγή ως κίνδυνο και έτσι δυσφορούν. Έτσι, συνεχίζουν τη ζωή τους προσπαθώντας να αποκλείσουν την αλλαγή λέγοντας ότι προτιμούν τη σταθερότητα. Έτσι, η αλλαγή ερμηνεύεται ως απειλή. Η αλλαγή είναι αναπόφευκτη στη ζωή μας. Άνθρωποι θα έρθουν στη ζωή, άλλοι θα πεθάνουν, σχέσεις θα αλλάξουν, σχέδια θα διαφοροποιηθούν…. Η Ζωή είναι μια ασταμάτητη αλλαγή. Όσοι προσπαθούν να εναντιωθούν στην αλλαγή βιώνουν στρες, απογοήτευση, αγανάκτηση γιατί τα πράγματα δεν μένουν σταθερά-στάσιμα. Οι συναισθηματικά ανθεκτικοί βλέπουν την αλλαγή ως ευκαιρία για ανάπτυξη και την αντιμετωπίζουν ως πρόκληση για βελτίωση. Γνωρίζουν ότι η αλλαγές είναι δύσκολες και τρομακτικές, ωστόσο δεν δυσκολεύονται να αναγνωρίσουν τα οφέλη των αλλαγών.
Επιτρέπουν
Όσο προσπαθείς να ελέγξεις τα συναισθήματά σου, τόσο θα αποτυγχάνεις. Τα συναισθήματα δεν τα ελέγχεις. Τις αντιδράσεις σου στα συναισθήματα, μπορείς να τις ελέγξεις. Δεν σταματάς, τη λύπη, τον φόβο, τον θυμό, την αγάπη… Τον τρόπο που εκδηλώνεις τις συμπεριφορές σου, όταν εμφανίζονται αυτά τα συναισθήματα μπορείς να ελέγξεις. Κάθε φορά που προσπαθείς να αποφύγεις ή να απαλλαγείς από ένα συναίσθημα, «εκπαιδεύεις» τον εγκέφαλο σου ότι το συναίσθημα αυτό είναι απειλή για εσένα. Αυτό σε κάνει να είσαι σε συνεχή αγωνία για αυτό το συναίσθημα. Οι συναισθηματικά ανθεκτικοί άνθρωποι παρατηρούν τα συναισθήματά του. Τους επιτρέπουν να εμφανιστούν και προσπαθούν να τα κατανοήσουν και να τα συμπεριλάβουν και να τα διαχειριστούν.
Οι άνθρωποι χρειαζόμαστε χρόνο για να αντιληφθούμε τη σημασία του να κατανοήσουμε τον εαυτό μας. Μόλις ξεκινήσει αυτή η σχέση, η σχέση με τον εαυτό διαπιστώνουμε ότι όλα κατευθύνονται προς μια φωτεινότερη πλευρά.
