Το να έχτιζες αυτοπεποίθηση με “7 tips” ή “10 βήματα”, θα σήμαινε οτι είναι κάτι εύκολο να αποκτηθεί και άρα κάτι όχι τόσο σημαντικό. Υπάρχουν φορές που κοιτιέσαι στον καθρέφτη το πρωί και το είδωλό σου σε ικανοποιεί ενώ άλλες σε απογοητεύει. Το «απλά να είσαι ο εαυτός σου», δεν είναι αρκετό για να τα καταφέρεις. Έχεις διαβάσει περιοδικά, βιβλία, έχεις δει εκπομπές όμως πως πραγματικά το κάνεις; Οι συμβουλές είναι κενές όταν δεν πιστεύουμε στον εαυτό μας. Όλοι διαθέτουμε θετικά και αρνητικά χαρακτηριστικά στην προσωπικότητά μας. Το να χτίσω ένα υπερμεγενθυμένο «εγώ», χτίζω ένα τοίχο για να κρυφτώ. Πίσω από το «εγώ» μας, κρύβεται ένας μικρός εαυτός. Ένας χωρίς αυτοπεποίθηση. Αλλιώς, πως μπορεί να χωρέσει ένας ολόκληρος πίσω από ένα μικρό «εγώ». Δε ξέρω αν με καταλαβαίνετε και πολύ, γιατί πίσω από το «εγώ» του Freud, υπάρχει μια βαθιά φιλοσοφική σκέψη. Θα έρθω σύντομα με άλλο άρθρο, για τον αδιαμφισβήτητο Πατέρα της ψυχολογίας.
Σταθερά βήματα για να χτίσεις μόνιμα αυτοπεποίθηση:
Επανερχόμενη στο θέμα μας, για να αποκτήσουμε μια σταθερή βάση στην αυτοπεποίθησή μας, πρέπει να ψάξουμε βαθιά μέσα μας. Ένας είναι ο δρόμος. Προκάλεσε τον εσωτερικό σου κριτή. Είναι ντόμπρος, ειλικρινής και αυθεντικός. Δεν θα σου κάνει τη χάρη να σε προστατέψει. Θα σε μαστιγώσει για να σου αλλάξει δέρμα. Να σε αποκαλύψει. Αρκεί, να μην πέσεις στην παγίδα και να το παίξεις «θύμα» σε αυτό το στάδιο. Άσε τις δικαιολογίες για όλες τις καταστάσεις και ξεκίνα με το «ΕΥΘΥΝΟΜΑΙ». Το ευθύνομαι διαφέρει πολύ από το «φταίω», δε μιλάω για να έχουμε μια τιμωριτική αντιμετώπιση στον εαυτό μας. Τον εαυτό μας, τον αγαπάμε, τον νοιαζόμαστε και τον κατανοούμε. Για να γίνει σωστά όμως, χρειάζεται να ξέρουμε πως να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας. Ο,τι και να περνάμε ή να έχουμε περάσει, οι εμπειρίες είναι σημαντικές για την εξέλιξή μας. Η αυτό-συμπόνια είναι προσαρμοστική διαδικασία που μας επιτρέπει να αισθανόμαστε περισσότερη αυτό-αποδοχή. Αυτά τα δυο είναι βήματα για να εδραιωθεί η εμπιστοσύνη στον εαυτό μας. Εάν φέρεσαι στον εαυτό σου, σαν τον καλύτερο φίλο σου, τον πιο σημαντικό άνθρωπο που έχεις δίπλα σου, με φροντίδα, με κατανόηση, με ενδιαφέρον, με καλοσύνη, με επαίνους πως θα ήταν; Θέλεις να το προσπαθήσεις για μια ημέρα;
Γίνε ο παρατηρητής της σκέψης σου και όχι ο δούλος της. Σκοπός είναι να αντιλαμβάνομαι συνειδητά την καθημερινότητά μου, τις σκέψεις μου και να έχω την προσοχή μου σε επαγρύπνηση. Αποδεχόμενος τις σκέψεις, τις αφήνω να φύγουν όταν αντιλαμβάνομαι την τοξικότητά τους. Ο διαλογισμός, είναι μια πρακτική άσκηση σε πρώτο στάδιο αναπνοών που μας βοηθάει να στρέψουμε την προσοχή μας στο σώμα μας και μας επιτρέπει να αφήσουμε τις σκέψεις μας να περάσουν σαν μέρος της αναπνοής μας μέσα και έξω από το σώμα μας. Δεν ταυτιζόμαστε με όλες τις σκέψεις και μπορούμε να λειτουργήσουμε με σύστημα διαλογής. Το να μάθουμε να ζούμε τη στιγμή και να αισθανόμαστε πιο ελεύθεροι μέσα μας, είναι κλειδί για την αυτοπεποίθησή μας.
Νιώθοντας μέρος ενός συνόλου, όπως έχουμε αναφερθεί και σε άλλο άρθρο, καθιστά τον εαυτό μας ως μέρος μια οικουμενικής εμπειρίας. Οι άνθρωποι λειτουργούμε καλύτερα μέσα σε κοινότητες. Βλέποντας τον εαυτό μας σαν μέρος ενός συνόλου, είναι απίθανο να αισθανθούμε καλύτεροι ή χειρότεροι από τους άλλους. Έτσι, θα ανακαλύψουμε την διαφορετικότητά μας, ως μέλος μια κοινωνίας. Σε μια κοινωνία όλοι είναι χρήσιμοι γιατί χρειάζεται να εξερευνήσουν τα ξεχωριστά τους χαρακτηριστικά τα οποία διαφοροποιούνται και είναι αναγκαία, εξερευνώντας τις αδυναμίες και κάνοντας βήματα για ανάπτυξη και αλλαγή.
Η αρχή το ήμισυ του παντός
Ξεκίνα σήμερα με απλά βήματα και να θυμάσαι ότι σιγά σιγά κατακτάς τους στόχους, κάθε μέρα από λίγο. Δεν υπάρχει τρόπος να γίνουν όλα αναίμακτα, στη στιγμή και εύκολα. Δεν θα είναι αλήθεια και εσύ ψάχνεις την μόνη αλήθεια. Τη δική σου!
